Daily Archives: 21 Απριλίου, 2012
Ο Καλός.
Μια μέρα βάζουμε μία δοκιμασία με έναν φίλο, κολλητός τότε, να γράψουμε στίχους ο ένας για τον άλλον. Δεν θυμάμαι αν έγραψε κάτι αυτός τότε για εμένα, αλλά ωστόσο του έγραψα εγώ το παρακάτω με τον ειρωνικό τίτλο «Ο καλός».
Ο Καλός.
Μια μέρα βάζουμε μία δοκιμασία με έναν φίλο, κολλητός τότε, να γράψουμε στίχους ο ένας για τον άλλον. Δεν θυμάμαι αν έγραψε κάτι αυτός τότε για εμένα, αλλά ωστόσο του έγραψα εγώ το παρακάτω με τον ειρωνικό τίτλο «Ο καλός».
Σε δυο βήματα.
Κάποια στιγμή λοιπόν γράφω στίχους και για τον εαυτό μου. Ένας αυτοχαρακτηρισμός εκείνης της εποχής με πολλά στοιχεία παρόντα και στην τωρινή μου εικόνα εξέλιξης. Σε δυο βήματα Η πένα, η άσημη Τα λόγια, τα δύσκολα. Η ψυχή, η
Σε δυο βήματα.
Κάποια στιγμή λοιπόν γράφω στίχους και για τον εαυτό μου. Ένας αυτοχαρακτηρισμός εκείνης της εποχής με πολλά στοιχεία παρόντα και στην τωρινή μου εικόνα εξέλιξης. Σε δυο βήματα Η πένα, η άσημη Τα λόγια, τα δύσκολα. Η ψυχή, η
Ο αντάρτης.
Μία φανταστική ιστορία που πήγασε από μία πραγματική εικόνα. Την εικόνα της νεαρής κοπέλας στην πιάτσα των ταξί έξω από το σταθμό Λαρίσης, να επαιτεί για λίγες δραχμές, για να εξασφαλίσει τη δόση της. Τόσο νέα τότε, τόσο κρίμα! Τρεις
Ο αντάρτης.
Μία φανταστική ιστορία που πήγασε από μία πραγματική εικόνα. Την εικόνα της νεαρής κοπέλας στην πιάτσα των ταξί έξω από το σταθμό Λαρίσης, να επαιτεί για λίγες δραχμές, για να εξασφαλίσει τη δόση της. Τόσο νέα τότε, τόσο κρίμα! Τρεις
Μιαν όχθη.
Μιαν όχθη Στην όχθη της ζωής σου περπατώ. Στην αμμουδιά σου πάνω ζωγραφίζω. Νιώθω μικρός πολλές στιγμές, ελπίζοντας σε όνειρα παιδικά. _ Δέθηκα σε αυτό τον τόπο πάνω. Ναυάγησα στο ακριβό νησί σου. Να μην σαλπάρω προσπαθώ και την
Μιαν όχθη.
Μιαν όχθη Στην όχθη της ζωής σου περπατώ. Στην αμμουδιά σου πάνω ζωγραφίζω. Νιώθω μικρός πολλές στιγμές, ελπίζοντας σε όνειρα παιδικά. _ Δέθηκα σε αυτό τον τόπο πάνω. Ναυάγησα στο ακριβό νησί σου. Να μην σαλπάρω προσπαθώ και την
Έλα.
Γραμμένο για την δεύτερη από τις πέντε μέχρι τώρα συνονόματες κοπέλες που έχουν περάσει από τη ζωή μου. Ναι, όντως πέντε γυναίκες με το ίδιο όνομα. Σα να με έχει στοιχειώσει αυτό το πράμα. Έλα Πώς να κρατήσεις αν μπορείς,
Έλα.
Γραμμένο για την δεύτερη από τις πέντε μέχρι τώρα συνονόματες κοπέλες που έχουν περάσει από τη ζωή μου. Ναι, όντως πέντε γυναίκες με το ίδιο όνομα. Σα να με έχει στοιχειώσει αυτό το πράμα. Έλα Πώς να κρατήσεις αν μπορείς,
Στις αναμνήσεις μου.
Στις αναμνήσεις μου Στις αναμνήσεις των δύο διαστάσεων μου, χάνομαι συχνά. Τις βροχερές μέρες μέσα σε τέσσερις τοίχους. Βαμμένο το δωμάτιο με αφίσες, ρούχα και CDs. Ένα κόσμος σταθερά αλλιώτικος. _ Στα καφέ που περπατώ βλέποντας νέους αραχτούς· ήμουν
Στις αναμνήσεις μου.
Στις αναμνήσεις μου Στις αναμνήσεις των δύο διαστάσεων μου, χάνομαι συχνά. Τις βροχερές μέρες μέσα σε τέσσερις τοίχους. Βαμμένο το δωμάτιο με αφίσες, ρούχα και CDs. Ένα κόσμος σταθερά αλλιώτικος. _ Στα καφέ που περπατώ βλέποντας νέους αραχτούς· ήμουν
Άουστ.
Άουστ Ήμασταν το βράδυ μεσ’ το δωμάτιο σου. Κοιτούσα στον καθρέπτη το είδωλο το δικό σου. Μέσα στις ψευδαισθήσεις ο νους σου τριγυρνάει. Σε πιάνουν καταθλίψεις και εμένα μου τη σπάει. _ Θέλω να σε φιλήσω και εσύ αλλού
Άουστ.
Άουστ Ήμασταν το βράδυ μεσ’ το δωμάτιο σου. Κοιτούσα στον καθρέπτη το είδωλο το δικό σου. Μέσα στις ψευδαισθήσεις ο νους σου τριγυρνάει. Σε πιάνουν καταθλίψεις και εμένα μου τη σπάει. _ Θέλω να σε φιλήσω και εσύ αλλού
Φυγή.
Ε, ναι! Ακόμα μια φορά γράφω στίχους εξ΄αιτίας της έμπνευσης που μου έδωσε κάποια γυναίκα. Θα έλεγα πως με αυτή την κοπέλα είναι σα να έχουμε αφήσει έκτοτε έναν «ανοιχτό λογαριασμό». Το συγκεκριμένο το μελοποίησα κάποια στιγμή μέσα στο 2004
Φυγή.
Ε, ναι! Ακόμα μια φορά γράφω στίχους εξ΄αιτίας της έμπνευσης που μου έδωσε κάποια γυναίκα. Θα έλεγα πως με αυτή την κοπέλα είναι σα να έχουμε αφήσει έκτοτε έναν «ανοιχτό λογαριασμό». Το συγκεκριμένο το μελοποίησα κάποια στιγμή μέσα στο 2004
Υπάρχει.
Υπάρχει Σιγανή λάμψη στάζει αργά, μέσα απ’ τα κάγκελα. Νιώθω αυτή την ύπαρξη, προσποιούμενος αναγκαστικά, μιαν άλλη επιφάνεια. Δεν αλλάζει εύκολα το χρώμα, της αυθεντικής, της γνωστής μου εικόνας. Πίνακας απεριόριστος, ποτισμένος με ασύγκριτους ήχους· ούτε εγώ τους γνωρίζω
Υπάρχει.
Υπάρχει Σιγανή λάμψη στάζει αργά, μέσα απ’ τα κάγκελα. Νιώθω αυτή την ύπαρξη, προσποιούμενος αναγκαστικά, μιαν άλλη επιφάνεια. Δεν αλλάζει εύκολα το χρώμα, της αυθεντικής, της γνωστής μου εικόνας. Πίνακας απεριόριστος, ποτισμένος με ασύγκριτους ήχους· ούτε εγώ τους γνωρίζω
Μαύρη κόλλα χαρτί.
Γιατί να υπάρχει πάντα αυτό το κενό; Γιατί να μη γεμίζει ποτέ; Μαύρη κόλλα χαρτί Μαύρη κόλλα χαρτί· μαύρη απ’ τα πολλά γραμμένα κι απ’ τα πολλά χέρια που την αρπάξανε, διάβασαν λίγο απ’ αυτή και πάλι την παρατήσανε.
Μαύρη κόλλα χαρτί.
Γιατί να υπάρχει πάντα αυτό το κενό; Γιατί να μη γεμίζει ποτέ; Μαύρη κόλλα χαρτί Μαύρη κόλλα χαρτί· μαύρη απ’ τα πολλά γραμμένα κι απ’ τα πολλά χέρια που την αρπάξανε, διάβασαν λίγο απ’ αυτή και πάλι την παρατήσανε.
stihoperpatimata 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.