Author Archives: stihoperpatimata
Μιαν όχθη.
Μιαν όχθη Στην όχθη της ζωής σου περπατώ. Στην αμμουδιά σου πάνω ζωγραφίζω. Νιώθω μικρός πολλές στιγμές, ελπίζοντας σε όνειρα παιδικά. _ Δέθηκα σε αυτό τον τόπο πάνω. Ναυάγησα στο ακριβό νησί σου. Να μην σαλπάρω προσπαθώ και την
Μιαν όχθη.
Μιαν όχθη Στην όχθη της ζωής σου περπατώ. Στην αμμουδιά σου πάνω ζωγραφίζω. Νιώθω μικρός πολλές στιγμές, ελπίζοντας σε όνειρα παιδικά. _ Δέθηκα σε αυτό τον τόπο πάνω. Ναυάγησα στο ακριβό νησί σου. Να μην σαλπάρω προσπαθώ και την
Έλα.
Γραμμένο για την δεύτερη από τις πέντε μέχρι τώρα συνονόματες κοπέλες που έχουν περάσει από τη ζωή μου. Ναι, όντως πέντε γυναίκες με το ίδιο όνομα. Σα να με έχει στοιχειώσει αυτό το πράμα. Έλα Πώς να κρατήσεις αν μπορείς,
Έλα.
Γραμμένο για την δεύτερη από τις πέντε μέχρι τώρα συνονόματες κοπέλες που έχουν περάσει από τη ζωή μου. Ναι, όντως πέντε γυναίκες με το ίδιο όνομα. Σα να με έχει στοιχειώσει αυτό το πράμα. Έλα Πώς να κρατήσεις αν μπορείς,
Στις αναμνήσεις μου.
Στις αναμνήσεις μου Στις αναμνήσεις των δύο διαστάσεων μου, χάνομαι συχνά. Τις βροχερές μέρες μέσα σε τέσσερις τοίχους. Βαμμένο το δωμάτιο με αφίσες, ρούχα και CDs. Ένα κόσμος σταθερά αλλιώτικος. _ Στα καφέ που περπατώ βλέποντας νέους αραχτούς· ήμουν
Στις αναμνήσεις μου.
Στις αναμνήσεις μου Στις αναμνήσεις των δύο διαστάσεων μου, χάνομαι συχνά. Τις βροχερές μέρες μέσα σε τέσσερις τοίχους. Βαμμένο το δωμάτιο με αφίσες, ρούχα και CDs. Ένα κόσμος σταθερά αλλιώτικος. _ Στα καφέ που περπατώ βλέποντας νέους αραχτούς· ήμουν
Άουστ.
Άουστ Ήμασταν το βράδυ μεσ’ το δωμάτιο σου. Κοιτούσα στον καθρέπτη το είδωλο το δικό σου. Μέσα στις ψευδαισθήσεις ο νους σου τριγυρνάει. Σε πιάνουν καταθλίψεις και εμένα μου τη σπάει. _ Θέλω να σε φιλήσω και εσύ αλλού
Άουστ.
Άουστ Ήμασταν το βράδυ μεσ’ το δωμάτιο σου. Κοιτούσα στον καθρέπτη το είδωλο το δικό σου. Μέσα στις ψευδαισθήσεις ο νους σου τριγυρνάει. Σε πιάνουν καταθλίψεις και εμένα μου τη σπάει. _ Θέλω να σε φιλήσω και εσύ αλλού
Φυγή.
Ε, ναι! Ακόμα μια φορά γράφω στίχους εξ΄αιτίας της έμπνευσης που μου έδωσε κάποια γυναίκα. Θα έλεγα πως με αυτή την κοπέλα είναι σα να έχουμε αφήσει έκτοτε έναν «ανοιχτό λογαριασμό». Το συγκεκριμένο το μελοποίησα κάποια στιγμή μέσα στο 2004
Φυγή.
Ε, ναι! Ακόμα μια φορά γράφω στίχους εξ΄αιτίας της έμπνευσης που μου έδωσε κάποια γυναίκα. Θα έλεγα πως με αυτή την κοπέλα είναι σα να έχουμε αφήσει έκτοτε έναν «ανοιχτό λογαριασμό». Το συγκεκριμένο το μελοποίησα κάποια στιγμή μέσα στο 2004
Υπάρχει.
Υπάρχει Σιγανή λάμψη στάζει αργά, μέσα απ’ τα κάγκελα. Νιώθω αυτή την ύπαρξη, προσποιούμενος αναγκαστικά, μιαν άλλη επιφάνεια. Δεν αλλάζει εύκολα το χρώμα, της αυθεντικής, της γνωστής μου εικόνας. Πίνακας απεριόριστος, ποτισμένος με ασύγκριτους ήχους· ούτε εγώ τους γνωρίζω
Υπάρχει.
Υπάρχει Σιγανή λάμψη στάζει αργά, μέσα απ’ τα κάγκελα. Νιώθω αυτή την ύπαρξη, προσποιούμενος αναγκαστικά, μιαν άλλη επιφάνεια. Δεν αλλάζει εύκολα το χρώμα, της αυθεντικής, της γνωστής μου εικόνας. Πίνακας απεριόριστος, ποτισμένος με ασύγκριτους ήχους· ούτε εγώ τους γνωρίζω
Μαύρη κόλλα χαρτί.
Γιατί να υπάρχει πάντα αυτό το κενό; Γιατί να μη γεμίζει ποτέ; Μαύρη κόλλα χαρτί Μαύρη κόλλα χαρτί· μαύρη απ’ τα πολλά γραμμένα κι απ’ τα πολλά χέρια που την αρπάξανε, διάβασαν λίγο απ’ αυτή και πάλι την παρατήσανε.
Μαύρη κόλλα χαρτί.
Γιατί να υπάρχει πάντα αυτό το κενό; Γιατί να μη γεμίζει ποτέ; Μαύρη κόλλα χαρτί Μαύρη κόλλα χαρτί· μαύρη απ’ τα πολλά γραμμένα κι απ’ τα πολλά χέρια που την αρπάξανε, διάβασαν λίγο απ’ αυτή και πάλι την παρατήσανε.
Ένοχοι.
Οι παρακάτω στίχοι έχουν τη δική τους ιστορία. Αναφέρονται σε μία καταπληκτική κοπέλα που πέρασε από την ζωή μου, έναν πραγματικά αξιόλογο άνθρωπο, όπου όμως δεν ήμουν ίσως άξιος ή όπως το ένιωσα τότε συμβατός μαζί της. Πέρασε ένας χρόνος
Ένοχοι.
Οι παρακάτω στίχοι έχουν τη δική τους ιστορία. Αναφέρονται σε μία καταπληκτική κοπέλα που πέρασε από την ζωή μου, έναν πραγματικά αξιόλογο άνθρωπο, όπου όμως δεν ήμουν ίσως άξιος ή όπως το ένιωσα τότε συμβατός μαζί της. Πέρασε ένας χρόνος
Σκέψη.
Σκέψη Έρχεσαι σαν τη σκιά, πεταλουδένια νυχτερίδα. Φωνή άοσμη, που βυθίζεις τα νύχια σου στο πνεύμα. Ξεσκίζεις τα κάγκελα. Σέρνεις κύτταρα. Κάθε αφορμή σε τραντάζει, δεν μπορεί να σε ελέγχει πάντοτε. Πετάς στη σιωπή, εκφράζεσαι όταν οι συμπληγάδες ανοίγουν.
Σκέψη.
Σκέψη Έρχεσαι σαν τη σκιά, πεταλουδένια νυχτερίδα. Φωνή άοσμη, που βυθίζεις τα νύχια σου στο πνεύμα. Ξεσκίζεις τα κάγκελα. Σέρνεις κύτταρα. Κάθε αφορμή σε τραντάζει, δεν μπορεί να σε ελέγχει πάντοτε. Πετάς στη σιωπή, εκφράζεσαι όταν οι συμπληγάδες ανοίγουν.
Σαν Όνειρο.
Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος, συγκεκριμένος λόγος για τη γραφή αυτού του ποιήματος. Είναι συναισθήματα που απορρέουν από ένα σύνολο καθημερινών σκέψεων και εμπειριών. Συναισθήματα που σε μια δεδομένη στιγμή εκφράζουν το πεδίο τους και εκφράζονται δια μέσου ενός άρρυθμου και
Σαν Όνειρο.
Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος, συγκεκριμένος λόγος για τη γραφή αυτού του ποιήματος. Είναι συναισθήματα που απορρέουν από ένα σύνολο καθημερινών σκέψεων και εμπειριών. Συναισθήματα που σε μια δεδομένη στιγμή εκφράζουν το πεδίο τους και εκφράζονται δια μέσου ενός άρρυθμου και
stihoperpatimata 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.