Και όμως! Η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε εκεί κοντά στα τρίαντα, με την επιστροφή του Κρόνου, να συντελούνται αυτές οι απαραίτητες αλλαγές.
Ψυχονάρκωση
Είναι μια λακούβα με ναρκωτικό,
που γεμίζει στο μυαλό μου.
Κάτι, που όσες φορές και αν εθίστηκα,
δύσκολα βρήκα σωτηρία.
Ακόμα μια φορά νιώθω κλειδωμένος
σε ένα αδιέξοδο.
Τόσα χρόνια προσπαθώ, αποζητώ
το σθένος για να αλλάξω.
Αλλά μόνο λόγια και στίχοι υπάρχουν
και ελπίζουν για ΄μένα.
Φανερώνουν τις αδυναμίες και τους φόβους μου.
_
Μήπως όμως χορεύω με την παράνοια;
Μήπως φλερτάρω συνέχεια με τη φαντασία;
Γιατί δε γίνομαι σαν τους άλλους;
Φόβος και μιζέρια!
Και μένω πάντα ερωτευμένος, κάθε φορά
με ένα υποκατάστατο αυτοπεποίθησης.
Συμπλήρωμα στοχοποίησης,
αναπλήρωσης κενού.
Άδειασμα από ένα συνεχώς ενεργό ηφαίστειο
συναισθημάτων.
_
Τι φταίει και έγινα έτσι;
Έτσι γεννήθηκα;
Και υπάρχει πάντα και η συνέχεια που φοβάμαι.
Μια ζωή ανακυκλώνομαι.
Τι διάολο τελικά!!!
Δεν μπορεί μια ζωή να περνώ
από τον ίδιο λαβύρινθο!!
Κάπου θα υπάρχει και άλλος δρόμος.
Που όμως;
Ας αντέξω…
Ηλίας Πεντίκης, Παρασκευή 21/12/2001, 0:00΄- 0:27΄
stihoperpatimata 