Οι σκιές μέσα μου.
Φαντασματένιες τύψεις με κυνηγούν,
κάθε φορά που καταλαγιάζω.
Ένα μυαλό που δυσκολεύεται πια,
να θυμηθεί και να δακρύσει.
Ένας άνθρωπος που φοβάται πια
να ερωτευθεί και να εμπιστευθεί.
Τι άλλο μένει εκτός από ένα πνιγηρό, βουβό κενό;
_
Μια φωνή κλεισμένη εκεί μέσα,
που δε βρήκε αέρα να ουρλιάξει.
Ένα πρόσωπο στοιχειωμένο,
σε κάθε εκστατικό μου βλέμμα.
Τόσα χρόνια και πονώ ακόμα
σιωπηλά, αν νιώθω μόνος.
_
Αν άλλαζε ο χρόνος,
θα είχα τη τωρινή γνώση οδηγό.
Αν ο χρόνος είχε επιστροφή,
θα άλλαζα επιλογές και στάση.
Τίποτα δεν αλλάζει!
_
Η ελπίδα και η ευχή μου μόνο,
στα μάτια ενός μικρού παιδιού.
Στο πειραχτικό γέλιο,
ενός αθώου κατεργάρη.
.
Ηλίας Πεντίκης, Δευτέρα 21/05/2001, 22:12’ – 22:33’
stihoperpatimata 