Διαπιστώσεις
Καθημερινές φαντασιώσεις των ανθρώπων·
ένοχες αμαρτίες που λουφάζουν στο νου μας.
Είμαστε «μεγάλοι» στα όνειρα μας αλλά μικροί
στις πράξεις μας.
_
Βουλιάζεις στη μοναξιά που δεν έχεις καταλάβει.
Πεθαίνεις στα όνειρα σου τα θαμμένα.
Το αύριο ίδιο με το τώρα. Δύσκολο πλέον
να τ’ αλλάξεις.
_
Ο χρόνος γρήγορα μας παρασύρει, στις
γήινες στεγνές στιγμές του.
Ξεχνάμε καθώς μεγαλώνουμε και αλλάζουν
πολλά και γρήγορα.
_
Χάνεις τις μέρες που κυλούν.
Ζεις για οκτώ ώρες μόνο.
Τέτοιο λήθαργο δε γνώρισες ποτέ
και τίποτα δε μπορεί να σε απαλλάξει.
_
Ήμασταν κάποτε παιδιά· μικροί θεοί
στους κόσμους τους δικούς μας. Είμαστε τώρα μακριά,
χωρίς τους φίλους, χωρίς μιλιά.
_
Μα καθώς έρχομαι εκεί, αναζητώντας
τη μνήμη της στιγμής, νιώθω τα όρια μακρινά
και πως το αίμα δεν πέθανε νωρίς.
_
Βλέπω τα τραγούδια που θα παίζω,
τον κόσμο που θα χτυπιέται στη σκηνή.
Αιώνιος ίσως και να γίνω,
μα δε θα με μάθει ποτέ κανείς.
_
Ήμασταν κάποτε παιδιά· μικροί θεοί
στους κόσμους τους δικούς μας. Είμαστε τώρα μακριά,
χωρίς τους φίλους, χωρίς μιλιά.
Ηλίας Πεντίκης, 2000
stihoperpatimata 