Έρημος
Έρημος, ψυχανεμίζομαι κάποιες στιγμές,
χωρίς πια αγάπη και έρωτα,
ίσως και χωρίς δάκρυα.
Ο κόμπος μου σφίγγει το λάρυγγα,
μα έχει φράξει ο δρόμος στο ξέσπασμα.
_
Έρημος· με πνίγει το άδικο
και οι θολές, σαν ατμός στο τζάμι, αναμνήσεις.
Φοβάμαι πλέον να «ζήσω».
Απλώς υπάρχω και δουλεύω.
_
Έρημος, γιατί μου έχουν τρυπήσει και το κόκαλο,
γιατί μου γκρέμισαν τις ελπίδες,
γιατί γκρέμισα τον θεό μου.
Νιώθω πλέον υποταγμένος.
Και κουρασμένος, ακόμα και από τους φίλους.
_
Έρημος, με ικανοποίηση σε φαντασιώσεις·
ψεύτικα όνειρα, παιδικά και εφηβικά.
Όλα είναι ψυχρά, «ακίνητα»
κινούνται ταχύτατα.
Και ο χρόνος δε γυρνά πίσω,
ούτε μπορεί να αλλάξει κάτι.
Έρημος και απ’ τον χρόνο.
Ηλίας Πεντίκης, Τρίτη 02/08/2000 0:37’ – 0:59’
stihoperpatimata 