Υπάρχει
Σιγανή λάμψη στάζει αργά,
μέσα απ’ τα κάγκελα.
Νιώθω αυτή την ύπαρξη,
προσποιούμενος αναγκαστικά,
μιαν άλλη επιφάνεια.
Δεν αλλάζει εύκολα το χρώμα,
της αυθεντικής, της γνωστής μου εικόνας.
Πίνακας απεριόριστος, ποτισμένος
με ασύγκριτους ήχους· ούτε
εγώ τους γνωρίζω όλους.
Περιμένει να χυθεί, καθαρή ισχυρή ενέργεια,
που θα ενισχύεται στο χρόνο.
_
Ο χρόνος που δεν είναι δυνατός,
συνάπτει συμμαχίες· γίνεται φίλος
όταν δεν αντέχει σαν εχθρός.
_
Συμπληρώνοντας τη λάμψη,
ετοιμάζω μιαν απογείωση σε
αυτόν που έρχεται απ’ τα πίσω·
με διάρκεια όση ο χρόνος.
Ηλίας Πεντίκης, Κυριακή 14/07/1996
stihoperpatimata 