Στις αναμνήσεις μου.

Στις αναμνήσεις μου

Στις αναμνήσεις των δύο διαστάσεων μου, χάνομαι συχνά.

 Τις βροχερές μέρες μέσα σε τέσσερις τοίχους.

Βαμμένο το δωμάτιο με αφίσες, ρούχα και CDs.

Ένα κόσμος σταθερά αλλιώτικος.

 _

Στα καφέ που περπατώ βλέποντας νέους αραχτούς·

ήμουν κάποτε και εγώ όλο ελπίδα.

Μόνο τότε ρωτώ τους φίλους

στις νυχτερινές μας διαδρομές.

Μήπως μεγαλώσαμε τελικά;

 _

Στις αναμνήσεις των δύο διαστάσεων μου, βλέπω εαυτούς.

Και ματιές ρίχνω στο ημερολόγιο πάνω στον τοίχο.

Βαμμένες οι σκέψεις μου με κάτι που δε θα γυρίσει ποτέ.

Με αγάπες που ζουν στο παρελθόν.

 _

Στο δρόμο που περπατώ φεύγοντας απ’ το σπίτι.,

νιώθω την κούραση που κυριεύει την πόλη.

Μόνο τότε ρωτώ τους φίλους σε εξορμήσεις βραδινές.

Μήπως κουραστήκαμε τελικά;

Ηλίας Πεντίκης, Δευτέρα 26/10/1998, 11:30’ – 11:49’