http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=RIQuMxD3KKQ
Ποιο είναι το απαύγασμα της διδασκαλίας του Ιησού τζιμάνια μου για πείτε με;
Κάθε χρόνο, κάθε τέτοια εποχή, στεναχωριόμαστε, τηρούμε νηστεία, πένθος, τρέχουμε στις εκκλησίες, κοινωνάμε, λέμε αν τα κάνουμε όλα αυτά σύμφωνα με τον κανόνα, με τη σωστή μεθοδολογία, θα σωθούμε. Πιστεύουμε πως έτσι οι πύλες του παραδείσου θα είναι ανοιχτές για εμάς και πως ο Θεός θα μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες κτλ.. Τρίχες! Είμαστε υποκριτές και ψεύτες στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας!! Εξάλλου η ολοφάνερη υποκρισία μας φαίνεται ακριβώς την επόμενη μέρα της Ανάστασης που ξεπατικωνόμαστε στη μάσα και το στομάχι «ανεβαίνει μέχρι τον λαιμό» σε σημείο που σε μια μέρα έχουμε καταβροχθίσει όσα θα τρώγαμε σε δύο ή τρεις μέρες. Όλα τα κρέατα και τα γλυκά τα παχυντικά εξαφανίζονται στο πι και φι. Κρίμα στη τόση νηστεία και περισυλλογή δηλαδή.
Αυτά δίδαξε ο Ιησούς; Ξαναρωτώ! Φυσικά και την απάντηση την ξέρουμε όλοι μέσα μας, αλλά η ορθή απάντηση είναι το δυσβάσταχτο μέρος του όλου εορταστικού πακέτου των ημερών της Ανάστασης και βέβαια ποιος θα ασχοληθεί με τόσο κουραστικές ψυχικά έννοιες (δεν εξαιρώ ούτε τον καταγγέλλων εαυτό μου); Η απάντηση λοιπόν για όσους δεν έχουν εννοήσει ακόμα τον Χριστό και αδυνατούν λόγω εκπαίδευσης ή νοημοσύνης να καταλάβουν τον βίο και τη διδασκαλία του, είναι πως ο Χριστός μίλησε πως η σωτηρία των ανθρώπων και η βασιλεία του Θεού που υπάρχει ήδη από τη γέννηση μας, μέσα μας, έρχονται και παγιώνονται ως συνείδηση μέσα από την παροχή ανιδιοτελούς ΑΓΑΠΗΣ στον πλησίον!! Η ΑΓΑΠΗ είναι το κλειδί για την ευτυχία του ανθρώπου και την ευτυχία της ανθρωπότητας! Και αυτό το τσίρκο που βιώνουμε κάθε χρόνο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ΑΓΑΠΗ προς τον συνάνθρωπο, αλλά μάλλον έχει πιο πολύ σχέση με τον εγωτομαρισμό που διακατέχει καθένα μας και που μας έχουν εκπαιδεύσει σε αυτόν από τη μικρή ηλικία εξάλλου και μας λέει πως ο Ιησούς θυσιάστηκε για εμάς, μας έσωσε και εμείς του αποτίνουμε ένα φόρο τιμής ας πούμε κάθε χρόνο. Εντάξει λοιπόν, ξεμπερδέψαμε, σωθήκαμε, τα κανονίσαμε με τον Θεό, θα πάμε στον παράδεισο; Όχι! Όσο δεν αντιλαμβανόμαστε πως τον παράδεισο θα τον βρούμε μέσα μας, με την προσφορά μας στον άλλον, όσο δεν καταλαβαίνουμε πως μόνο έτσι θα ανοίξει η καρδιά μας, θα συμβεί αυτό το κλικ που θα μας κάνει ένα με τη φύση αυτού που αποκαλούμε Θεό, όσο δεν αποδεχόμαστε να ζήσουμε συνειδητά εν Χριστώ, δηλαδή με το παράδειγμα του Χριστού, άλλο τόσο ζούμε βουτηγμένοι στο ψέμα και συνάμα στην ψευδαίσθηση πως έχουμε τακτοποιήσει τις πνευματικές μας υποχρεώσεις.
Και για να διασκεδάσω ακόμα πιο πολύ τον παραλογισμό του κόσμου, θα πω πως τον Χριστό με το παράδειγμα του, θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ως έναν αναρχικό της εποχής του. Ο Χριστός δε μίλησε για αυτοκρατορίες, για κράτη, για έθνη, για σύνορα. Τίμησε τη γυναίκα, την πόρνη, τον ληστή, τον φτωχό, έπλυνε τα πόδια τον μαθητών του, είπε δεν υπάρχει αφέντης και υποτακτικός, αλλά ότι όλοι πρέπει να είμαστε «υποτακτικοί» στον διπλανό μας. Μίλησε για ισότητα! Και σήμερα βλέπουμε το οξύμωρο να κάνουν φλάμπουρο τον Χριστό όπως λέει ορθότατα ο δάσκαλος Λιαντίνης οι παπάδες και η κάθε μορφής εξουσία και να τον καταδιώκουν αντίστοιχα όσοι έχουν μία κάπως αριστερή η αναρχική προσέγγιση στον τρόπο που θα έπρεπε να είναι διαμορφωμένες οι κοινωνίες μας. Οι αναρχικοί δηλαδή καταδιώκουν έναν αναρχικό και αυτοί που έχουν την εξουσία και τη διαχείριση του πλούτου σφετερίζονται τη διδασκαλία του και με δόλιους τρόπους χειραγωγούν το μυαλό των ανθρώπων αποκτώντας ισχυρό έρεισμα στη διατήρηση και διαιώνιση των αξιωμάτων τους. Που είναι η ΑΓΑΠΗ και η προσφορά στον πλησίον μέσα σε όλο αυτό το παρατράγουδο; Όταν μόνο ένα ράσο κοστίζει από λίγες εκατοντάδες ομολογουμένως έως όμως και αρκετές χιλιάδες ευρώ; Να πω και για άλλα; Μπα, θα αρχίζω να χάνω την ηρεμία και την αγάπη από μέσα μου και δε θέλω. Εξάλλου τα ανακαλύπτουμε και τα διαβάζουμε κάθε μέρα στις ειδήσεις. Και πιστεύω πως κάποτε οι αποκαλύψεις θα γίνουν τόσο ανυπόφορες που επιτέλους θα σπάσει αυτό το απόστημα έστω και μετά από χιλιάδες χρόνια, ώστε ο Χριστός (ο κάθε «Χριστός») και το παράδειγμα του, να πάρουν τελικά την καθημερινή θέση που πραγματικά αξίζουν στη ζωή μας.
stihoperpatimata 