Αν και κανονικά το παρακάτω δεν μπορεί να θεωρηθεί ποίημα, ωστόσο το συμπτηγμένο νόημα που περιέχει και αφορά βεβαίως την προσωπική μου πορεία έως τότε πριν 19 χρόνια, με κάνει να το κατατάσσω στα στιχουργήματα μου. Θεωρώ πως παραμένει διαχρονικό στη σύλληψη του καθώς πραγματεύεται τον άνθρωπο και την κοινωνία μας και πιστεύω πως είναι από τα καλύτερα που έχω γράψει μέχρι τώρα. Η κάθε λέξη έχει ειδική βαρύτητα, τουλάχιστον στον δικό μου κόσμο!
Σκεπτόμενος ένα βράδυ.
Σκέψεις, αναζητήσεις, αναμνήσεις.
Ειδήσεις απ’ το ραδιόφωνο, μουσική,
ιδεολογίες, μάταιες απόψεις.
—
Όλα είναι σχετικά, τρεις μαγικές λέξεις.
—
Ζάπινγκ ραδιοφωνικό, ψάξιμο
και ψάξιμο μέσα στο ψέμα·
μέσα στην ηθική, μέσα στη θρησκεία.
Άνθρωποι με συμφέροντα
διδάσκουν λογική, διδάσκουν την ηθική·
βάζουν τη κοινωνία σε καλούπια.
Πόσο φτωχοί! Μα και πόσο πλούσιοι!
—
Βασικά ένστικτα· η ειρήνη γίνεται φυλακή
και ο πόλεμος ελευθερία.
Ξεμπερδεμένες σκέψεις που οδηγούν στο μπέρδεμα.
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Μακάριοι όσοι πιστεύουν.
Μακάριοι οι αγνώμονες.
—
Τι ήθελα, τι έμαθα, τι κατάλαβα, τι διαμόρφωσα;
Τα πάντα είναι μάταια, όλοι θα φύγουμε.
—
Βέβαια ο λόγος μένει, είτε οδηγεί στο φως,
είτε στο σκότος, είτε στο πουθενά.
Μένει κάτι για τους παρακάτω,
για αυτούς που θα κάνουν τον κόπο να προβληματιστούν.
Η ματαιότητα θα συνεχίζει το δρόμο της όσο θα υπάρχουν μυαλά.
—
Ζήσε! Μην αφήνεις να σε πάρουν τα χρόνια.
Δοκίμασε, θέλε, προσπάθησε, αφέσου , μάθε και ζήσε!
Ανάπνευσε!
Μην κολλήσεις σε υπαρξιακές αναζητήσεις, σε θρησκείες,
σε ιδεολογίες, σε «ηθικούς νόμους».
Γίνε επιτέλους άνθρωπος!!
—
Ουτοπική επιθυμία… και ξανά πίσω,
στις αναζητήσεις, στις θέσεις, στις όμορφες
και καυτές αναμνήσεις, στην ευθεία γραφική
παράσταση της ζωής, στην απλοϊκότητα,
στην ταπεινοφροσύνη, στην υπεροψία,
στα συμφέροντα, στις διαμάχες,
στις ψεύτικες οικογένειες, στις ψεύτικες ανάγκες,
στις ψεύτικες γνώσεις…
Μέσα στα όρια· που το rock τα καταπατά
καμιά φορά. -ό, τι ανθρώπινο-.
Ηλίας Πεντίκης, Πέμπτη 04/03/1993, 23:55’-00:36’
stihoperpatimata 
Να που το είχα από τότε τελικά, από το 1993. Παρατήρησα το πως το παραπάνω στιχούργημα ταιριάζει με τις παρακάτω σκέψεις μου, του 2008.
https://stihoperpatimata.com/2012/02/04/%CE%BF%CE%B9-%CF%88%CE%B5%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%88%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%84/
Αλλά και με τη χρησιμότητα της όσο γίνεται καλής κρίσης πρώτα, που θα μας οδηγήσει στον από πάνω δρόμο.
https://stihoperpatimata.com/2012/02/04/%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B7%CF%82/
Κάψιμο! Για αυτό πρέπει να θυμόμαστε το παιδί μέσα μας και να ζούμε όσο μπορούμε ακριβώς έτσι, σαν ένα παιδί!