Λοιπόν, ξεχάστε μπριτζόλες, κοτόπουλα, σουβλάκια, σαλαμάκια, γκούντα, ταβέρνες, ουίσκια, εξόδους, «εισόδους» και όλα αυτά τα «τρίφυλλα» της «τρίφυλλης» ζωής του Έλληνα! Το μενού θα έχει φασολάδα, φακές, σπανάκι, ρυζάκι στην καλύτερη, μακαρόνια κάθε μέρα και κονσέρβες στην χειρότερη, στην επικίνδυνη περίπτωση θα έχει σκύλο στο φούρνο και γάτες στα κάρβουνα… Πάντως τώρα και για τα επόμενα πολλά χρόνια, δε θα τα τρώμε μαζί με τον Πάγκαλο, όσοι από εμάς θα μπορούμε να τρώμε.
Το «αναπτυξιακό» θαύμα της μεταπολίτευσης έφτασε στο τέλος του και η επόμενη Βουλή, μετά τις επόμενες εκλογές, θα κληθεί να καθαρίσει πολλά σκουπίδια και από μέσα της και μέσα από τις δομές του κράτους. Σε αυτό ελπίζω, γιατί αλίμονο αν με τόσα που έχει περάσει και θα περάσει ο Έλληνας, συνεχίσει να ψηφίζει τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια τσιφλίκια. Όχι πως έχω σκοπό να κάνω συγκεκριμένη πολιτική ανάπτυξη εδώ ή πως με αντιπροσωπεύει κάποιο κόμμα ή κάποια ιδεολογία, όμως πιστεύω πως πρέπει να υπάρξει πλήρης και πολύπλευρη αντιπροσώπευση της σημερινής ελληνικής κοινωνίας στη Βουλή και πως οπωσδήποτε πρέπει να έχουμε ρήγματα στις παλιές κομματικές δομές παντού. Για να μπορούν να ελέγχονται καλύτερα αυτές οι δομές για τα φαινόμενα που μας οδήγησαν εδώ, όπως το ρουσφέτι, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, το υπέρογκο μη λειτουργικό εν πολλοίς κράτος, για να μπορούν οι βουλευτές να αποφασίζουν περισσότερο με τη συνείδηση τους, ακούγοντας παράλληλα τους πολίτες από κάτω που τους ψήφισαν και όχι να ακολουθούν τη μία και πανίσχυρη κομματική γραμμή. Όσο πιο δυνατή η πολυφωνία, τόσο καλύτερος ο έλεγχος και τόσο πιο μπορούμε να πετύχουμε ομοφωνία σε αυτά που συμφέρουν τελικά το σύνολο των πολιτών, αρκεί να γνωρίζουμε καλά όλα τα δεδομένα.
Αλλά και πάλι σκέφτομαι πως μπορεί να κάνω λάθος που συνεχίζω να είμαι ρομαντικός κάποιες φορές, γιατί είναι επίσης γνωστό πως προκειμένου να διατηρήσει αυτός που έχει την εξουσία, τη θέση του, θα τολμήσει και να δημαγωγήσει και να χειραγωγήσει τις συνειδήσεις των πολιτών με λαϊκισμούς και με ψέματα και έτσι ίσως η πολυφωνία στη Βουλή να γίνει πολυδιάστατη κοινωνική διάσπαση. Μπουρδέλο δηλαδή!! Επομένως εδώ πάμε στις επόμενες παραγράφους.
Δε φταίνε λοιπόν μόνο οι πολιτικοί και τα ψέματα τους και μια κοινωνία που στηρίχθηκε σε δανεικά για να ζει και να καλύπτει τις ανάγκες της. Φταίμε μάλλον όλοι μας, πολιτικοί και πολίτες. Ωστόσο το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σαφώς το έχει το πολιτικό σύστημα γιατί αυτό είχε την εξουσία και όχι εγώ. Αυτό αποφάσιζε για εμένα εκ των υστέρων διαφορετικά, από αυτά που έλεγε προηγουμένως και με έπειθε να το ψηφίσω. Μου είπε ψέματα πολλές φορές για να κερδίσει τη ψήφο μου ενώ επίσης πολλές φορές για να μην πω τις περισσότερες και φανώ άδικος, αποφάσιζε κρυφά και ενάντια στην αρχική εκπεφρασμένη βούληση μου που έκανα πράξη με τη ψήφο μου. Γνωστή ιστορία, τη βαρεθήκαμε λέμε πλέον τόσα χρόνια, ασχέτως αν το αφήναμε να συμβαίνει από αδιαφορία, από συμφέρον, από έλλειψη επιλογών, από παραπλάνηση βεβαίως! Και τι πρέπει να αλλάξει σε όλους μας τελικά, πολιτικούς και πολίτες; Τι πρέπει να συμβεί ώστε ακόμα και αυτές οι διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες να αποδειχθούν τελικά άχρηστες; Γιατί δεν είναι νομίζω θέμα ιδεολογικής προσέγγισης ή ενός συγκεκριμένου πρότυπου μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης η πρόοδος μας, αλλά είναι θέμα τήρησης των ανθρώπινων αξιών, που πότε δεν κάναμε.
Πρέπει όλοι μας ως άνθρωποι να εργαζόμαστε και να συμπεριφερόμαστε με εντιμότητα. Πρέπει να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό στον συνάνθρωπο και να μην επαναπαυόμαστε στα δικά μας κεκτημένα, στο δικό μας τσιφλίκι, στο δικό μας κόμμα που το υποστηρίζουμε για να μας βολεύει. Να βολεύει εμάς, τα παιδιά μας, να βολεύει τον τάδε επιχειρηματία, να εξυπηρετεί τον «δικό του» άνθρωπο μόνο. Αυτό δεν είναι έντιμο, δεν είναι αξιοκρατικό, δεν είναι δίκαιο, δεν είναι σεβαστό. Άρα για να τα καταφέρουμε επιτέλους ως λαός, πρέπει να είμαστε έντιμοι στη δουλειά μας και στις σχέσεις μας, έντιμοι στα συναισθήματα μας, να γίνουμε αξιοκρατικοί και δίκαιοι στις αποφάσεις μας, να έχουμε σεβασμό στον εαυτό μας, να δείχνουμε σεβασμό στον άλλον, να λέμε αλήθειες συζητώντας χωρίς διάθεση παγίδευσης, δημαγωγίας, χειραγώγησης, να είμαστε αγνοί στις προθέσεις μας λοιπόν, ειλικρινείς και σαφείς, όχι αερολογίες και υποθέσεις.
Ναι, ξέρω πως είναι ρομαντισμός όλα αυτά που γράφω, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να μην λειτουργεί έτσι άδολα αφού το πρώτο κριτήριο που υπεισέρχεται ως σημαντικός παράγοντας στις σχέσεις μας είναι η λειτουργία ενσυνείδητη ή μη του ΕΓΩ μας. Όμως κρίσεις σαν αυτή είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να φέρουμε τα πάνω – κάτω πρώτα μέσα μας και μετά σε ολόκληρη την κοινωνία. Να γίνουμε Άνθρωποι. Πρέπει να γίνουμε Άνθρωποι και πρέπει να σταματήσουμε να εκτονώνουμε το ΕΓΩ μας στους διπλανούς μας, είτε με τη βία, είτε και με όλα τα συμπτώματα της μεταπολιτευτικής κοινωνίας που δημιουργήσαμε και ζούμε κάθε μέρα, όπως τα προανέφερα.
stihoperpatimata 
Εδώ θα χωρούσε μία εκτενής έρευνα, με βάσιμα ιστορικά ντοκουμέντα της πορείας του ελληνικού κράτους και το γιατί φτάσαμε ως εδώ, αλλά αυτό που ήθελα να πω στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αφορά το από που ερχόμαστε, αλλά το τι πρέπει να κάνουμε στην πορεία ο καθένας μας πρώτα. Οι λέξεις είναι σημαντικές, μην τις απορρίψετε χωρίς σκέψη πρώτα για τον εαυτό σας και την ίδια σας τη ζωή. Δυστυχώς επιλέγουμε να διαβάζουμε κάτι «αεράτα» και να λέμε πως συμφωνούμε αν ακούγεται καλό ή περιέχει κάποιες αλήθειες, αλλά τον εαυτό μας ποτέ δεν τον ανακρίνουμε και δεν τον θέτουμε υπό δοκιμή. Να δούμε εμείς είμαστε έτσι, συμπεριφερόμαστε έτσι και κατά πόσο;