«Οι άνθρωποι που φοβούνται την αγάπη
Γίνονται κτητικοί με τα χρήματα.
Οι άνθρωποι που αγαπούν δεν είναι κτητικοί
Δεν δίνουν μεγάλη σημασία στα χρήματα.
Αν υπάρχουν τα χρησιμοποιούν.
Αν δεν υπάρχουν, έτσι κι αλλιώς η αγάπη
Είναι ένα βασίλειο που δεν μπορεί να αγοραστεί.
Η αγάπη δίνει τόσο βαθιά πληρότητα
Που μπορείς να ζητιανεύεις στον δρόμο
Κι αν έχεις αγάπη στην καρδιά σου,
Μέσα σου να τραγουδάς.
Αν έχεις αγαπήσει κι έχεις αγαπηθεί,
Η Αγάπη σε κάνει Βασιλιά.»
Osho.
Να συμπληρώσω πως η κτητικότητα δεν εστιάζεται μόνο στα χρήματα, αλλά παντού. Είναι τα σφάλματα του «ΕΓΩ» μας, αυτής της πεπερασμένης ύπαρξης μας που νιώθει την ασφάλεια στην καθημερινότητα της μέσα από τις κατοχές. Κατοχές σε χρήματα, σε είδη, σε ανθρώπους, σε ιδέες. Το «ΕΓΩ» πανταχού παρόν σε κάθε κίνηση, σε κάθε σκέψη, στο υποσυνείδητο μας, στα ένστικτα μας. Πως αγαπάς λοιπόν χωρίς το «ΕΓΩ»; Εδώ μας θέλω!
Φυσικά ένα από τα επόμενα στάδια είναι το στάδιο του «εμπιστεύομαι». Όταν μάθεις να αγαπάς είτε τον εαυτό σου, είτε τους άλλους πέρα από το «ΕΓΩ» και όσο πιο συχνά μπορείς, τότε αρχίζεις να εμπιστεύεσαι κιόλας. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, το συνάνθρωπο μου, την κτήση όλη, το απροσδιόριστο μέλλον μου, αφήνω τα πάντα στα χέρια του Θεού.
Δυστυχώς καθώς πραγματιστής και προσγειωμένος, όχι δεν μπορώ να εμπιστευτώ τα πάντα στους άλλους. Παραδείγματα πολλά και καθημερινά. Αλλά έστω και η προδιάθεση και η καλή πρόθεση μετράνε.
Εξάλλου πρέπει ο άνθρωπος να παίρνει και μαθήματα μέσα από την ίδια του τη ζωή για να κατακτήσει τα δύο παραπάνω στάδια και αν κάποιον δεν τον εμπιστεύεσαι όσο και να θέλεις, ίσως χρειάζεται καμιά φορά να γίνεις εσύ ο «φωτοδότης» του ώστε να μάθει, να ανακαλύψει τι είναι ΑΓΑΠΗ και ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ από και προς όλες τις κατευθύνσεις μέσα από τις εμπειρίες του και ας ήσουν και εσύ μέρος αυτών των εμπειριών του μέσω της έλλειψης εμπιστοσύνης που επέδειξες συγκεκριμένα.
Γενικώς οι άνθρωποι πρέπει να αρπάζουν τις ευκαιρίες από τα μαλλιά και να μαθαίνουν από κάθε άνθρωπο που συναντούν μπροστά τους τον ίδιο τους τον εαυτό βαθύτερα. Να επεκτεινόμαστε συνειδητά κάθε μέρα, ακόμα και αν υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που από πόνο ή ανασφάλεια θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στην αφετηρία. 😉
Ηλίας Πεντίκης, 24/08/2011
stihoperpatimata 